Een maand Melbourne, kerst op het strand en op naar een nieuw avontuur, Farm werk!!

Na een hele lange tijd hier dan eindelijk weer een verhaal. Het is behoorlijk lang, dus pak er een lekker kopje thee of heerlijke mok chocomelk bij (want dat past bij sneeuw, bizar dat het in NL sneeuwt en ik zweet me kapot hiermet 38°). 

Eerst nog even een klein vervolg van ons campervan avontuur.

4-12
Vandaag op pad voor de wandelingen in de Grampians. Begonnen met Mount William, dit was een fikse klim/loop naar boven toe. Aangekomen op de top viel het uitzicht eigenlijk best wel tegen. Dus na heel even boven op de top gezeten te hebben, zijn we met een leuk salsa muziekje erbij weer naar beneden gelopen. Toen gingen we naar de McKenzie falls. Dit was een mooie waterval, hier hebben we dan ook eventjes gezeten en het mooie uitzicht en de mensen om ons heen bestudeerd. Helaas begon het toen langszaam te regenen en zijn we weer snel richting de auto gelopen. De Mount zero stond nog op het lijstje. Daar zijn we toen maar heen gereden (bijna 45 min rijden). Onderweg kwamen we al niemand meer tegen, niemand die blijkbaaar naar de Mount zero ging. Daar aangekomen regende het nog steeds, maar wij moesten en zouden die wandeling doen, dus de regencapejes erbij gepakt en gaan lopen. Naar boven toe ging nog wel, de regen was nog te doen en de rotsen, die het pad vormden, waren nog te belopen. Boven aangekomen was het uizticht wel oke, leuk om gezien te hebben in ieder geval. De regen begon echter steeds harder en we moesten weer naar beneden (uiteraard waren wij weer de enige die deze route deden, geen mensen te bekennen, want wie gaat zo'n route doen in de regen....wij weer wel natuurlijk). De rotsen waarover we naar beneden moesten waren dus ook behoorlijk glad geworden. Heel voorzichtig moesten we dus naar beneden, bijna 4 keer onderuit gegaan, maar we hebben het overleefd. Het was wel weer een avontuur.
'S avonds zijn we weer naar de gratis kampeerplek gegaan waar we gezellig rond het kampvuur hebben gezeten met 3 jongens die op vakantie waren omdat ze hun middelbare school hadden afgerond.

5-12
De jongens die we bij het kampvuur hadden gesproken hadden ons uitgenodigd om mee te gaan klimmen. Wij waren daar natuurlijk wel weer voor in...want ja...wat moet je anders doen op zo'n dag als je geen sinterklaas kunt vieren.  Dus wij 's ochtends snel een douche oogezocht en weer terug naar de kampeerplek om met de jongens te gaan klimmen. Nadat ze 3x het verkeerde pad waren ingeslagen hebben we  uiteindelijk toch een mooi plekje gevonden. In het klimboek dat ze bij zich haddden, daterend uit 1923, hadden ze een rots gevonden die Paul en ik ook nog wel aan moesten kunnen. Dus wij er met allle klimspullen (die zij gelukkig hadden) naar de rotswand gelopen. Daar aangekomen is eerst 1 van de jongens omhoog geklommen en heeft alles bevestigd zodat Paul en ik ook een keer naar boven konden klimmen, maar dan geheel veilig via de carabina's en touw. De eerste klim was vrij makkelijk, binnen een mum van tijd stonden we boven, dus werd er voor ons een moeilijker parcour opgezocht. Het was weer super om mee te maken. Heerlijk klimmen via de rotsen omhoog en daarna weer abseilend naar beneden. Wat een ervaring weer met de lokale Australische mensen. We houden er van. Na 5 klimmen te hebben gedaan was het weer goed voor die dag. Uiteraard zaten mijn benen volledig onder de schrammen en schaafwonden (ik had een korte broek aan), maar dat hoort erbij en was het meer dan waard.  We hebben toen een heerlijk eitje gebakken op de parkeerplaats in Halls Gap, onder het genot van zeer vervelende vliegen en de oorverdovende kevers die daar in de bomen zitten. De vliegen hier zijn trouwens echt heeeel brutaal, we worden er helemaal gek van. Die beesten gaan continu in je gezicht zitten en zoeken daarbij alleen maar je ogen, oren en neusgaten op. Bloedirritant. Prima dat ze op mijn benen ofzo gaan zitten, maar NIET IN MIJN GEZICHT!!!!!
We hebben na onze lunch de Grampians verlaten en zijn richting Bellarat gereden en daar een gratis parkeerplek opgezocht in de bossen. Daar werden we op de kampeerplaats omringd door goudzoekers (mensen die de hele dag naar korreltjes goud, ter waarde van 20$ per dag zoeken), want Bellarat staat bekend om de goudmijnen.

6 december:
Richting Geelong en Queenscliff gereden. Daar hebben we even rondgelopen door het stadje en een koffie gedronken in de haven. Heerlijk in in strandstoelen gerelaxed in Het zonnetje. Vervolgens toch maar naar de oostkantvan Melbourne gereden zodat we de volgende dag meer te doen zouden hebben en misschien (als het weer ons mee zit) naar het strand konden.

7 december:
Gelukkig! Ons plan om naar het strand te gaan kan door gaan, de zon schijnt! Aan de man bij de receptie gevraagd waar een leuk strand is in de buurt, waar geen dodelijke kwallen, gevaarlijke stromingen en haaien zijn. Hij verwees ons naar 'Edithvale beach', dus daar zijn we heen gereden. Het was een heerlijk strand, mooi helder water zonder zeewier, wat ideaal was, want dan kunnen we de kwallen goed zien en zeewier is ook niet fijn aan de benen. Je weet nooit wat er allemaal tussen leeft dus daar ben ik niet zo van, is allemaal vies. Ondanks dat we ons meerdere malen hebben ingesmeerd met onze factor 50 zonnenbrand, zijn we alsnog behoorlijk verbrand. Onzel lichamen doen behoorlijk zeer, maarja, wel een lekker dagje strand gehad om onze 3 weken met de camper goed af te sluiten. 'S avonds weer een gratis kampeerplek opgezocht, dit was prima voor de laatste avond (om maar weer niet te spreken over de smerige wc's).

8 december:
Tijd om de camper terug te brengen. We hadden gehoopt om op deze laatste ochtend met de camper lekker buiten te kunnen ontbijten etc, maar helaas....het regende pijpenstelen. De hele tuinset weer nat geregend omdat we die weer buiten hadden laten staan (geen regen verwacht na zo'n mooie dag als gister). Snel opgeknapt en alles in de camper gegooid, een overdekte parkeerplaats opgezocht en daar even alles geordend, want het was geen doen in die harde regen. Vervolgens zijn we naar het hostel gereden waar we de komende maand gaan verblijven om onze backpacks alvast af te zetten. Dit scheelt een hoop gesjouw. Toen de camper ingeleverd in st. Kilda (gedeelte van Melbourne), daar hebben we op het terrein nog even onze afwas staan doen omdat het inmiddels dus weer droog was. Het was even emotioneel om onze trouwe vriend (onze groene camper) in te moeten leveren, maar we kunnen terug kijken op 3 geweldige weken. Van st. Kilda hebben we weer de tram gepakt naar het hostel (Nomads) in het centrum. Het centrum gedeelte wordt hier  cbd genoemd; 'central bussines district'.
Na onze spullen op de kamer te hebben geinstalleerd zijn we naar de bar in het hostel gegaan om even rond te kijken. Daar werd ons gevraagd om mee te doen aan triviant, het event van die avond. Nou daar waren wij wel voor in, dus natuurlijk doen wij mee.  Het spel 'de quiz' begon en daar hoort natuurlijk een drankje bij. Bij de bar werd verteld dat een fles wijn in de aanbieding was, dat zou hetzelfde kosten als 2 losse drankjes, dus ja......dan moeten we wel een fles nemen, we kunnen niet anders. De eerste fles was er al snel doorheen, dus toen moesten we er nog maar een nemen. En omdat we het slechtste team van de hele avond waren en de organisator toch wel medelijden met ons had, kregen we nog een fles wijn cadeau, als troost laat maar zeggen. Ja, als er ook allemaal vragen komen over tv series en bekende acteurs, dan mij niet gezien, daar heb ik helemaal geen verstand van dus dan zit er ook niets anders op dan wijn drinken.
Nadat de 3 flessen leeg waren (waarvan 3 glaasjes door anderen zijn gedronken), leek het ons wel een goed idee om uit te gaan. Dus we hebben een groep verzameld en zijn met zijn allen op zoek gegaan naar een leuke club, na 3 kwartier door Melbourne te hebben gezworven zijn we bij een bar terecht gekomen waar we een gezellige avond hebben gehad. Hoe we precies de weg weer naar huis hebben gevonden vinden we zelf ook knap, maar het is gelukt. Het was een perfecte start van ons nieuwe avontuur in Melbourne! Want we blijven in Melbourne tot begin januari, zodat we hier gezellig kerst en oud en nieuw kunnen vieren en genoeg tijd hebben om deze veelzijdige stad te kunnen verkennen.

9 december:
De hele dag last gehad van een kater. We zijn in de middag heel even over de Victoria market gelopen en hebben wat eten gehaald in de supermarkt. Voor de rest hebben we niet veel uitgevoerd deze dag.

10 december:
Weer fris en fruitig. Lekker vroeg opgestaan zodat we op tijd de stad in kunnen voor verkenning. In de middag afgesproken met Jack om een koffie te drinken. (Jack is een Australiër die ik ken uit San Sebastian). Het was leuk om hem weer gezien en gesproken te hebben.
We hebben verder veel rondgelopen en gezien van de stad. Ook zijn we met de gratis tram gegaan die een rondje om het cbd rijdt. Deze zouden we een andere keer dan weer kunnen instappen en dan op de verschillende haltes in- en uit kunnen stappen om meer te bezichtigen.
'S avonds gezellig beneden aan de bar van het hostel gezeten. We wilden 2 losse drankjes bestellen, die $9 per stuk zouden moeten kosten, maar een hele kan waar zo'n 4 glazen uit kunnen bleek (maar) $14 te zijn. Dus toen hadden we geen andere keus dan een hele kan te bestellen. Aangezien ik niet van bier houd en Pauline niet van cider, moesten we allebei maar een eigen kan. Ohohoh waar moet dit toch weer heen met ons. voor het eerst naar een karaoke bar geweest. Niet helemaal mijn ding, maar toch een nummertje aangevraagd samen met nog 2 meiden. Ik denk dat de aziaten achter de bar wisten dat het beter voor het publiek was als ik niet zou zingen, want de nummers die we hadden aangevraagd werden maar niet gedraaid. Dus uiteindelijk hebben we na lang wachten de bar verlaten en tegen de portiers gezegd wat we er van vonden; Niet voor herhaling vatbaar.

12 december:
Naar het War Memorial in Melbourne geweest. Was mooi om gezien te hebben. Ook is het interessant om bepaalde dingen over de oorlogen vanuit Australisch opzicht te bekijken. Op school hebben we natuurlijk altijd vanuit Europa gekeken, maar hoe Australië bepaalde aanvallen of verdedigingen heeft gedaan wist ik nooit, dat was leuk om in het museum te bekijken. Daarna zijn we doorgelopen naar een gedeelte waar leuke smalle straatjes zijn met terrasjes, hier hebben we even lekker zitten borrelen met het Deense meisje die we in het hostel hebben ontmoet.
'S avonds was er weer vanalles te doen in het hostel dus we zijn daarbij aangesloten en al snel vloeide er nog meer alcahol. Met een klein groepje zijn we daarna naar een bar op zoek gegaan. Uiteraard was er niet veel meer open maar toch hebben we een soort bar kunnen vinden. Er zaten niet veel mensen, alleen een paar aziaten (hoe kan het ook anders). We stonden bij de pooltafel toen een aziatisch meisje, behoorlijk dronken, tegen een van de jongens waar we mee op pad waren begon aan te hangen. Hij vond het helemaal niks en begon dus weer tegen mij te praten; 'of ik hem daar weg kon halen'. We zijn toen met de groep ergens anders gaan zitten en ik ben gewoon met die jongen en een ander meisje blijven praten. Maar daar liet de aziatische dame het niet bij zitten. Ze vond het kennelijk totaal niet leuk dat de jongen wel met mij ging praten en niet met haar, dus ze was behoorlijk boos (ik denk dat dat het was). Na al een paar keer boos aankijkend langs te lopen, en ik maar niet begrijpen wat ik dan verkeerd had gedaan, liep ze weer richting mij en wees met haar vingers naar haar ogen en toen naar mij, zo van: ik houd je in de gaten, ik pak je nog wel. Waarop ik een gebaar terug maakte met trillende handjes. Wat denkt ze nou zelf, dat ik bang van haar ga worden.....?? Helemaal opgegokt liep ze door die bar heen en ik en de groep moesten er wel om lachen, iedereen vroeg uiteraard wat ik in godsnaam had gedaan of tegen haar had  gezegd, maar ik weet toch zeker dat ik niets heb gedaan. Ik denk dat ik gewoon niet zo goed met aziatische mensen kan omgaan, zij vinden mij niet leuk (dat blijkt wel weer)

14 december:
We hebben fietsen gehuurd. Voor 3$ per dag kun je hier fietsen huren. Wij als echte Nederlanders begonnen het fietsen heel erg te missen en konden dus niet wachten om de fietsen te huren. Vandaag was de dag om lekker rond te crossen door Melbourne. In Australië is het verplicht om een helm te dragen dus ook wij konden er niet onderuit om de helm op te zetten. Daar gingen we dan, met de helmen op door de straten van Melbourne touren. Het was weer heerlijk om even te fietsen. We zijn richting de regio Fitzroy gefietst, dit staat bekend om de vele graffiti straten, gezellige barretjes en de Italiaanse straat. Dat is een straat wat helemaal gevuld zit met Italiaanse restaurantjes en terrasjes, heel gezellig dus! Ook zijn we naar het Melbourne museum geweest. Op vertoon van onze studentenpas mochten we gratis naar binnen, dat was ideaal. Het was een mooi museum dat gevuld was met allemaal dieren, wildlife, sealife, verschillende spinnen die in Australië leven (dat had ik liever niet willen zien maar goed) en wat informatie over aboriginals. We hebben ons de hele middag prima vermaakt op de fiets en onze dag was dan ook weer geslaagd.

16 december:
Op wijntour in Yarra Valley. Met een groepje zijn we in een busje naar 3 verschillende wijngaarden geweest waar we verschillende wijnen hebben geproefd. De witte wijn was heerlijk, maar helaas raak ik maar niet gewend aan rode wijn. Ik vind het gewoon niet echt lekker, maar uiteraard heb ik wel alles opgedronken. Toen we aan het eind van de middag terug werden gebracht naar het hostel stonden er 2 tafels voor bierpong voor ons klaar. Gelukkig kon ik ook voor cider kiezen en hoefde ik geen bier te drinken (want daar houd ik niet zo van). Bijna aan het einde van het spel wilde ik een balletje vangen, ik raakte de andere tafel waar een glas bier op stond, de tafel stond kennelijk niet heel stabiel meer en de tafelpoot zakte in....klabats daar ging het glas bier....de hele bar lachen, altijd overkomt mij weer zoiets. Maar niets aan de hand, Stoffer en blik gepakt en alles was weer schoon.

20 december.
Een heerlijk zonnig dagje. Samen met Pauline en nog 2 andere Nederlandse meiden van het hostel hebben we een beetje rond gewandeld door Melbourne centrum en zijn op zoek gegaan naar een mooi plekje waar de skyline van Melbourne zichtbaar is. We zijn hierbij langs de rivier gelopen, waar een mooi overzicht op Melbourne te zien was. Langs de rivier (Yarra River) zitten veel leuke restaurantjes en barretjes wat zeker aan te raden is om lekker te zitten.
Omdat we niet helemaal tevreden waren met de skyline tot nu toe hadden we iets anders bedacht. Er is een mogelijkheid om naar het bekende Eureka tower te gaan, maar hier moet je 20$ entree betalen.... dat vinden we een beetje zonde van het geld en daarom hadden we bedacht om een ander hoog gebouw in te lopen. Dit gebouw was een van de meest luxe hotels van Melbourne, genaamd Sofitel. Daar liepen we dan in ons backpackers kloffie (lees: korte broek en t-shirt en sneackers) een van de meest luxe hotels in. We liepen naar de lift waar een vriendelijke, chique geklede, oudere mevrouw ons met haar pasje mee nam naar de 35ste verdieping. Ze vond het prachtig dat wij naar dit hotel kwamen om het uitzicht te bekijken. De 35ste verdieping was de verdieping waar de bar en het restaurant zaten met een groot panorama glas waardoor je over heel Melbourne kon uitkijken!! Binnen zag het er prachtig en heel duur uit. We bedachten ons wel dat dit de ideale plek was om een leuke man tegen te komen, dan zitten we goed....maar helaas alleen maar oude mannen of aziaten te bekennen. Ik heb genoten van het uitzicht dat we hadden over Melbourne en heb weer een paar mooie foto's op zak. 
De skyline van Melbourne zien kan dus ook weer afgevinkt worden.

21 december:
Samen met Pauline, Jennie (Zweeds meisje die we ontmoet hebben in het hostel) zijn we naar de gevangenis geweest (Old Melbourne Gaol). Het was best interessant om de gevangenis van binnen te zien en in de cellen waren verhalen van de gediteneerden te lezen die in Melbourne Gaol hadden gezeten. Na alle verhalen in de gevangenis te hebben gelezen gingen we naar een ander gedeelte van de gevangenis waar een politiegente op ons wachtte en we samen met een hele groep werden gearresteerd en voor 5 minuten in een cel werden opgesloten.
Vervolgens zijn we naar het straatje met de street art gegaan. Dit is een straat dat helemaal is volgespoten met graffiti (Hosier Lane). Dat was ook wel grappig om een keer gezien te hebben. Sommige tekeningen zijn echt mooi gemaakt, Anderen moeten nog even iets meer oefenen.

24 december:
Hoe bizar, het is kerstavond...ik heb totaal geen gevoel dat het kerst is, alhoewel de hele stad al bijna 3 weken helemaal versierd is en we overal kerstliedjes horen is het nog steeds onwerkelijk. We hebben ons ingeschreven voor de kroegentocht. Met een kerstmuts op zijn we naar verschillende barren in de stad geweest. Zoals jullie zullen begrijpen hebben we behoorlijk wat drankjes weg gekloenkt en hebben we een mooie kerstavond gehad!

25 december:
We voelden ons na de bizarre hoeveelheid drankjes van gister niet helemaal fit, maar we moeten door want het is kerst vandaag! Op naar het strand om samen met 50 andere backpackers van verschillende hostels kerst te vieren. Het was overladen druk op het strand, iedereen met drankjes en bbq's op het strand. Zo bizar om in bikini, aan het strand en in de zee te liggen op kerst. Wel een hele leuke ervaring en het was zeker heel gezellig om weer veel mensen te leren kennen en deze ervaring te delen. Want iedereen die je spreekt vind het heel apart maar ook wel weer gaaf.

26 december:
We hebben het rustig aan gedaan vandaag en moesten even bijkomen van de afgelopen 2 dagen. Samen met Pauline en onze Zweedse vriendin Jennie hebben een uitgebreide kerstbrunch gedaan (zover als mogelijk zonder al het lekkers uit Nederland en met goedkope producten).

29 december:
Priscilla en Gabrielle, 2 meiden die we kennen van de eerste week in Sydney zijn ook naar Melbourne gekomen en slapen gezellig in dezelfde kamer als Pauline en ik.
Om iets leuks te doen met zijn vieren, maar ook iets wat Pauline en ik nog niet hebben gezien zijn we naar het Casino geweest. Het casino in Melbourne is de 3 na grootste van de wereld. Uiteraard konden we het niet laten en moesten we wel een gokje wagen in deze enorme casino. Met een inleg van 10 dollar wel te verstaan zijn we begonnen bij roulette. Helaas was de inleg voor Black Jack te hoog, dus dat heb ik toch maar niet gedaan. Jammer genoeg hebben we allemaal ons geld verloren en zijn we niet met een flinke bonus de deur uit gelopen. Maar het was wel indrukwekkend hoe groot en luxe dit casino was en ook vooral hoeveel geld sommige mensen met gemak inleggen per ronde. De honderden dollars vliegen daar over de speeltafels alsof het monopoly geld is. En dan staan wij daar iedere ronde goed te overwegen waar we onze 5 dollar op gaan inzetten. Maar aan het eind denk ik dat wij veel meer hebben genoten dan al die mensen.

30 december:
We zijn naar Sorento geweest. Het was een lange reis om er te komen (3 uur met het openbaar vervoer) maar het was een leuk plaatsje. Het is een toeristenplaats voor rijke lui, zo zag het er in ieder geval uit, aan al de mooie en dure auto's die er rond reden. Priscilla en Gabrielle hadden een sollicitatie gesprek en proefronde werken in een Italiaans restaurant. Wij hebben ook meteen gevraagd of we er terecht zouden kunnen voor werk, we zouden er nog over gecontact worden. 


31 december:
Oud en nieuw! Met de gedachte dat we waarschijnlijk maar 1x oud en nieuw zullen vieren in Australië en dat we aan de andere kant van de wereld zitten, wilden we wel een mooi feest waar we een onvergetelijke avond zouden hebben. We hadden daarom kaartjes gekocht voor een groot feest in de haven van Melbourne (Docklands). Dit was inclusief 7 uur drinken en hapjes. Allemaal netjes gekleed op naar het feest. Onderweg nog bijna door de auto's overreden omdat ik weer (nog steeds) naar de verkeerde kant bleef kijken tijdens het over steken, uiteraard op dat moment kregen de auto's het groene stoplicht dus ze kwamen met veel getoeter op mij afrijden. Maar gelukkig heb ik 2017 toch gehaald. Het feest was erg leuk, goede muziek, mooie club, lekkere hapjes en uiteraard veel alcohol. Zoals misschien wel geraden kan worden, heb ik de 7 uur onbeperkt drinken er zeker uitgehaald. Het ging weer er veel te goed in allemaal, maar ik heb het overleefd. Al was ik de volgende dag half dood en niet veel waard, maar ik heb genoten van de avond.
Het was wel heel apart om al op het nieuwe jaar te proosten terwijl iedereen in Nederland nog de oliebollen aan het bakken is. Een mooie ervaring om in Melbourne oud en nieuw te vieren.

1 januari:
Dag van de kater.

3 januari:
Na een kort gesprekje met Sarah (Canadees meisje van het hostel) had ik geregeld dat we mee konden naar een national park om een hike te doen. Ze had een collega die een auto had en daar konden we mooi mee meerijden. Na 1,5 uur rijden kwamen we bij het national park aan en hebben we de bekende 'Kokoda trail' gedaan, ook wel bekend als 'the 1000 steps'. Het was een wandeling waarbij je 1000 traptredes op moet door een soort regenwoud omgeving. Het was heel fijn om na al die tijd in de grote stad weer door een national park heen te lopen en lekker actief bezig te zijn, want dat mis ik wel.

4 januari:
Op naar Brighton Beach. Dit strand staat bekend om alle strandhuisjes. Het strand staat vol met strandhuisjes die allemaal verschillend beschilderd zijn. Het was een leuk gezicht en weer een touristisch foto momentje. Helaas konden we niet de zee in omdat er 2 dagen geleden zeer veel bacteriën van uitwerpselen in de zeeën van Melbourne zijn gevonden...
'S avonds hebben we gezellig gegeten in Chinatown. We vonden dat we daar toch echt een keer gegeten moesten hebben voordat we Melbourne zouden verlaten.
Helaas was hetgeen wat ik kreeg voorgeschoteld niet helemaal wat ik verwacht had dat ik besteld had maar gelukkig was het best te eten.

5 januari:
De hele dag op zoek geweest naar werk. We hebben namelijk geen contact meer kunnen krijgen met het Italiaanse restaurant en we willen toch echt verder nu. Dus tijd voor actie nu en op zoveel mogelijk advertenties reageren.
'S avonds met een groepje naar St. Kilda (strand van Melbourne) geweest om de zonsondergang en de pinguins te bekijken. Iedere avond schijnen er namelijk daar pinguins aan land te komen. We hebben er 2 op grote afstand zien zwemmen maar meer geluk om ze van dichtbij te zien hadden we helaas niet. Is ook niet heel erg want ik had meer oog voor de mooie zonsondergang.

6 januari hebben we ook de hele dag doorgebracht in de bibliotheek om op allemaal werk advertenties te reageren en onze cv's naar allemaal farms en restaurants te sturen die op zoek zijn naar mensen. Hiervoor hebben we 3 verschillende sites doorgespit (jobboardaustralia, Farm work australia en Gumtree). Nu wachten op reacties.
'S avonds voor het eten nog voor een laatste keer op Gumtree gekeken, daar zag ik een nieuwe advertentie staan voor 'citrus thinning' in Paringa (3 uur noord van Adelaide). Hier stond tot groot geluk een telefoonnummer bij dus we hebben meteen gebeld. En het was raak!! We mochten dinsdag beginnen. Dus toen moesten we opeens heel snel tickets gaan regelen om richting Paringa te gaan. De volgende dag nog een wasje draaien, tas weer inpakken (het paste er net nog allemaal in) en al de boodschappen die we in de loop van de tijd hadden verzameld ordenen, omdat we lang niet met alles kunnen gaan sjouwen.

8 januari:
Op naar Paringa! Met de nachtbus van Melbourne naar Adelaide en dan van Adelaide eem bus naar Renmark. Renmark is een dorpje 5 minuten van Paringa vandaan en daar zou de contactpersoon ons oppikken. De eerste rit duurde 10 uur, om 20.00 zijn we vertrokken uit Melbourne en om 6 uur kwamen we in Adelaide aan. Onderweg hebben we nauwelijks kunnen slapen dus we kwamen helemaal kapot aan. Toen moesten we ook nog 6 uur in Adelaide rond hangen. Tot 8 uur hebben we in her station gezeten en gelegen op de stoeltjes en toen hebben we onze backpacks in een kluisje gedaan en zijn op zoek gegaan naar een koffiebar. Toen een beetje door Adelaide rondlopen als zombies en wachten tot het 12 uur was zodat we de bus naar Renmark konden nemen. Deze busrit duurde 4 uur en kostte bijna net zoveel als de brurpsreis van Melbourne naar Adelaide, dus dan kunnen jullie wel raden in welk gehucht we terecht zouden komen.
Gelukkig heb ik in deze bus wel even goed kunnen slapen. Pauline zei dat ik in een onmogelijke positie lag te slapen in die bus dus dat laat wel zien hoe moe ik was. Hoe verder we het binnenland inreden met de bus hoe meer verlaten het er uit zag. Pauline en ik keken elkaar aan en zeiden: 'Waar komen we nou weer terecht?' We waren heel benieuwd waar we nu weer terecht zouden komen en wat ons allemaal te wachten stond.
Aangekomen in Renmark werden we opgepikt door onze contactpersoon 'Daniel', hij zou ons naar onze accomodatie brengen. Meestal met farm werk verwacht je niet dat je op een luxe accomodatie terecht komt maar in een zooitje, dus we waren heel erg benieuwd waar we terecht zouden komen. Dan rijdt Daniel een inrit in en zegt: hier is jullie verblijf. Rijden we het terrein op van een luxe backpackers resort. Maar het ziet er echt uit als een luxe vakantie park. We zijn dus terecht gekomen in een paradijs. Er is een zwembad, fitnessruimte, pooltafel, tafeltennistafels, overal staan bbq's en de huisjes zien er ook luxe uit. Het zijn 8 persoons huisjes dus het is iets wat krap maar zeker beter dan de hostels waar we hiervoor hebben gezeten. Het kon dus niet kapot en we waren heel blij dat we hier terecht zijn gekomen, ook eindelijk fatsoenlijke bedden.

9 januari:
We moesten eerst een training en toets doen voordat we met farm werk mogen beginnen. Je krijgt dan een speciaal pasje die je moet laten zien als er controle komt. We vroegen dus maar een beetje rond aan onze huisgenoten of we speciale dingen moesten weten of nog moesten doorlezen, maar ze zeiden dat dat niet nodig was, het was niet zo moeilijk.
Dus aangekomen bij het kantoortje waar we de toets moesten doen, kregen we een paar formulieren uitgereikt en werden we met zijn allen in een zaaltje neergezet. Daar moesten we de formulieren invullen met wat persoonlijke gegevens en er zat ook al de vragenlijst bij. Pauline en ik begonnen die ook al in te vullen, we konden gewoon overleggen, maar de vragen waar zo voor de hand liggend dat dat ook al niet nodig was. We vonden het al wel een beetje raar dat we geen introductiefilmpje of uitleg kregen voordat we de vragen moesten invullen. Komt de mevrouw terug de zaal in en zet ze het scherm aan, krijgen we dus een filmpje te zien. In het filmpje worden letterlijk alle vragen stuk voor stuk behandeld, maar we hadden het formulier al ingevuld dus we konden het mooi controleren. Om het nog makkelijker te maken worden aan het einde van het filmpje alle vragen nagekeken en behandeld. Vervolgens komt de mevrouw weer terug nadat het filmpje is afgelopen en gaat onze formulieren ook nog eens nakijken. Nou zoiets hadden we nog nooit meegemaakt. We konden er wel om lachen maar die hele training sloeg helemaal nergens op.
Die middag hoefden we niet meer naar de farm dus gingen we terug naar het resort en zijn we heerlijk in het zwembad gaan liggen. Wat een mooi leven.

10 januari:
Eerste dag werken. Om 4.45 uur gaat de wekker want om 5.45 moeten we op de farm staan. We kregen wat uitleg over welke soort citrus (sinnasappels die nog lang niet rijp zijn) we uit de bomen moeten halen zodat de andere sinnasappels meer ruimte Hebben om te groeien en rijpen. We kregen $1,50 per boom. Dat betekent dus $0,75 per halve boom. Ieder staat in een eigen rij en dan pluk  je een helft van de boom en op de terugweg ga je de andere kant van de rij in en pluk je dus de andere kant van de boom plukken.
We gingen de eerste dag veel te langszaam omdat we veel te netjes deden. We hebben die dag maar $60 verdiend. Hier waren we dus helemaal niet blij mee omdat we zo'n 7 uur hadden gewerkt voor maar $60, dat is ongeveer €40. Met een heel slecht gevoel gingen we naar huis en zijn we meteen gaan zoeken en rondvragen voor ander werk. Helaas konden we nog niks vinden maar zoveel werken voor zo weinig geld, dat sowieso niet.

10 januari:
Met veel tegenzin naar het werk. We gaan wel want iets verdienen is beter dan niets. We hebben onszelf voorgenomen om een stuk minder secuur te werk te gaan en weer vol gas al die bomen te plukken. Na een half uur werk kregen we ook nog te horen dat de prijs voor de bomen verhoogd was naar 2,20 per boom, omdat het toch wel erg grote bomen waren. Dit was heel goed nieuws en hierdoor kregen we toch weer wat extra motivatie om nog sneller te werken.
Die dag hebben we veel beter afgesloten en heb ik $130 verdiend, dat is dus een hele verbetering.

De dagen erna is het alleen maar beter en beter gegaan. We vliegen door de bomen, uiteraard wel gewoon goed werk leveren. Het is hard werken en rond 9 uur wordt het al behoorlijk warm, wat het werk best zwaar maakt en je voelt tegen de middag het energielevel zwaar dalen.
Het leuke is wel dat er nog 3 Nederlanders, die we kennen uit het hostel in Melbourne, ook naar de farm en het resort zijn gekomen en daar werken we nu ook gezellig mee. Helaas is inmiddels de prijs per boom alweer gezakt naar $1,10 per hele boom, dt is $0,55 per halve boom. Als we iets langzamer worden zeggen we dus ook tegen elkaar: 'Kom op!!! Je krijgt maar 55 dollar cent per boom, niette moeilijk doen!'.
Maar met zijn vijfen gaan we nu als een malle die rijen bomen af, werken we ons kapot in die hitte, maar het betaald zich aan het einde van de dag gelukkig wel uit. Op maandag hebben we zelfs $310 per persoon verdiend voor 8 uur buffelen (dat zijn 567 halve bomen)!! Onze dag kon dus niet meer kapot. En om het helemaal mooi te maken, konden we bij thuiskomst een duik in het zwembad nemen en hebben we 's avonds met alle backpackers op het resort gezellig gezeten en drankjes gedronken.

Het was een lang verhaal maar het was ook een behoorlijk tijdje geleden. Bedankt voor het lezen en ik hoop dat jullie een beetje genoten hebben. Ik geniet hier optimaal en heb het reuze naar mijn zin! Groetjes van mij vanuit de andere kant van de wereld!