Myanmar, het gouden land!

Hallo allemaal,

Hier dan eindelijk weer een verhaal. Ik weet, het is heel lang geleden, sorry😁.

Dit keer zijn het onze belevenissen in Myanmar. Het is een lang verhaal, maar alsnog kan dit niet omschrijven wat en hoe we het in het echt allemaal meemaken. We hebben een maand door Myanmar gereisd en prachtige plekken gezien.

Op 14 oktober 2017 zijn we in Yangon aangekomen en 6 november 2017 de grens overgestoken naar Thailand.

De eerste 3 dagen in Yangon (Rangoon) doorgebracht. Hier hebben we onder andere de bekende Shwegadon pagoda bezocht. Dit was erg indrukwekkend om te zien.

Om een beetje te relaxen na de trekking in Nepal, leek het ons leuk om naar het strand te gaan. Dus op naar Ngwe Saung. We kwamen om 4 uur in de morgen met de bus aan. Gelukkig konden we al wel de kamer in zodat we fijn een douche konden nemen en eindelijk goed konden slapen. Want zo'n nachtbus is niet het meest ideale. Hoewel het voor Azië vrij luxe bussen zijn (soms dan). 
Om half 7 werden we gewekt door een hoop kabaal. Het bleek een watergraver te zijn bij de buren en aan de andere kant begonnen ze om 8 met tegels slijpen voor het nieuwe terras. Tja, dan maar opstaan en naar het strand. Na 10 min in de zee te hebben gezwommen begon het te regenen. Dit heeft helaas de opvolgende 2 dagen voortgezet. Dus lekker chillen op het strand is het niet geworden. En ons plan om te gaan strandhoppen voor een weekje hebben we ook maar gewijzigd. Dan maar door naar Bagan. 

Bagan staat bekend vanwege de inmens vele pagoda's, tempels en ruïnes. Omdat er behoorlijk veel te zien is hebben we een scooter gehuurd. Het was fantastisch om met dat ding op pad te zijn. Lekker rond scooteren en veel pagoda's en tempels bezoeken. We hadden veel lol om met dat ding rond te scheuren. Totdat we bij een tempel, in the middle of nowhere, aankomen. Ik had gereden en parkeer de scooter. We lopen richting de tempel en horen opeens een geluid wat niet goed klinkt. Een hard gesis komt van de scooter vandaan. En ja hoor.....lekke band. We besluiten dat we langszaam terug naar het hotel rijden om hem om te wisselen. Maar na 2 meter rijden volgt er een klap. Tja, dan komt er een soort vloeibare smurrie uit de band...dat is al helemaal niet goed en nu is het zeker niet meer mogelijk om erop te rijden. Dus dat wordt lopen. Door de blubber over de zandweg. Daar lopen we dan. Ik heb het weer voor elkaar, heb  weer iets gesloopt. Gelukkig komen er dan 3 scooters met Birmeze jongens aan die ons willen helpen. Ze bellen het hotel, poekelen wat in het Birmees en het is geregeld. We moeten naar de dichtsbijzijnde tempel lopen en dan komen ze de scooter omwisselen. En ja, na 20 min was het al geregeld en hadden we zonder problemen een nieuwe scooter. Dat was top! We konden onze tempeltocht weer vervolgen. Het was een fantastische dag.

Mandalay.
Na 7 hotels te zijn afgelopen voor de beste prijs hebben we een hotel gevonden die eigenlijk nog steeds boven ons budget zit, maar het ziet er niet naar uit dat we het veel goedkoper gaan krijgen en we zijn moe van het rondsjouwen met de backpacks. Het goede is dat er een gratis fietsverhuur bij zit dus daar besparen we weer op.
Dus de volgende dag lekker met de fiets op pad om al het moois in Mandalay te bezoeken. De eerste stop: het paleis. De eerste ingang die we zien, rijden we in. Dan springen 3 gewapende soldaten op en raken in de stress, want dit is de verkeerde ingang voor ons. Deze ingang is niet voor buitenlanders. Oke dan..op naar de volgende ingang. Na 10 min fietsen om de paleis muur komen we bij de volgende ingang. Daar krijgen we ook een hoop geschreeuw op ons af. Dit is niet de ingang voor buitenlanders!!! Wow, doe rustig maat, we gaan al......
Na weer zo'n 10 min komen we eindelijk bij de ingang voor buitenlanders aan. Maar of we wel even €10 p.p entree willen betalen. Oja, en de fietsen moeten buiten de poort blijven. Vervolgens lopen we 5 meter binnen de poorten en wordt ons gevraagd of we fietsen willen huren...tja hoezo toeristen prijs. 
Het vervelende punt aan reizen in Azië is toch wel de grote prijsverschillen voor toeristen. Ook de bussen, accomodaties, winkels en restaurants verhogen de prijzen behoorlijk. Logisch dat ze geld willen maken uit de toeristen, maar soms is het wel iets te veel.

De volgende dag trekken we met onze fietsjes meer richting het zuiden van Mandalay. Het is al een geweldige ervaring om op de fiets door het verkeer te bewegen. Ook voor de locals is het iets ongewoons en onderweg wordt er dan ook regelmatig naar ons gezwaaid en worden we bekeken met een grote lach op hun gezicht. Het is een hele beleving.
Dan zijn we bij een bijzondere pagoda met een zeer heilige Boedha erin. Zoals bij iedere pagoda moet je op blote voeten en mag je geen korte broek dragen (de kniën moeten bedekt zijn) en blote schouders is ook verboden. Dus ik heb altijd een deken mee die ik ombind en Patrick heeft een korte broek die ook zijn kniën bedekken. 
Dus ook bij deze zeer bijzondere pagoda met de zeer heilige Boedha zijn we zo gekleed. Om naar deze boedha te kunnen bekijken moeten we langs 2 wachters en een beveiligingspoortje. Patrick gaat eerst, maar dan wordt hij geweigerd; Geen korte broeken. Oke..dan ga ik!
"NEE, Geen vrouwen". Pfff waar slaat dat dan weer op. Maar oke, heb geen andere keus dan het te accepteren.
We besluiten om buiten het heilige deel te lopen en dat ik mijn doek aan Pat geef zodat hij die om kan binden en de speciale boedha kan bekijken. Na 2 min komt hij alweer terug. Geweigerd, je moet een longyi dragen (dit is een kleed wat alle mannen hier dragen, het is een soort rok). Nou onze deken lijkt er toch behoorlijk op maargoed. Dan niet.
Daarbij waren we in deze pagoda niet toegestaan foto's te maken tenzij je ervoor betaalde. Uiteraard alleen buitenlanders moesten betalen als ze foto's wilden maken.
Verder was de dag erg leuk en hadden we mooie indrukken.

Nog een dingetje wat een opvallende verschijning is in de landen die we hebben bezocht, maar vooral hier in Myanmar: het flink (maar dan echt hard) rochelen en een flinke klodder op de grond spugen. Rondvliegend speeksel overal waar je gaat! Ze kwakken hun speeksel letterlijk overal op straat. Dit met een flinke rochel vooraf. Hoe ze dat in de bus oplossen? Simpel; raampje open en tuffen maar, of een plastic zakje waar alles in verzameld wordt. Ik kan er niet aan wennen en krijg iedere keer weer de kriebels over mijn rug van de geluiden. Het is echt onzettend smerig. 
Ze eten een blad met daarin wat spul wat een rode smurrie in hun mond veroorzaakt. De rode vlekken zie je dan ook overal op de straat want dat spugen ze meerdere malen uit. Daarbij kijk je tegen een mond vol met rode smurrie, als je met een local praat. De tanden en lippen zitten er vol mee.

Inle lake, of eigenlijk Nyaung Shwe.
De eerste dag hebben we deels geslapen vanwege de slechte nachtrust door de nachtbus en deels het dorpje verkend. 
De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en zijn we om het meer gefietst met een oversteek over het meer. Het was een leuke tocht, met gaten, hobbels en buffels, koeien en varkens op de weg. Maar dat maakt het hier nou weer iets specialer en grappig. 
De planning was om de hotsprings te bezoeken, maar deze waren we met al het praten en rondkijken voorbij gefietst. 
Aan het einde van de tocht was een wijnerij, hier zijn we even een kijkje gaan nemen. Het was een mooie plek met mooi uitzicht. Omdat Patrick in de ochtend te horen had gekregen dat ook zijn 2de jaarsvisum voor Australië is goedgekeurd was dit een mooie plek om daarop te proosten. Dus ik heb heerlijk wat wijntjes geproefd. Het was een leuke en mooie  dag.

De volgende dag zijn we met een boot het Inle meer op gegaan. Van 7.30 tot 16.00 werden we het Inle meer over gevaren en hebben we veel bijzondere plekken gezien. Zoals: Zilver smit, Lotus en silk weverij, boten makerij, sigaren producent, pagoda markt, vissersmannen,  langnek vrouwen (gouden ringen om de nek), drijvend dorp, drijvende tuin en een klooster. Het was een indrukwekkende dag waarin we heel veel gezien hebben. Bizar wat deze mensen maken en dan alles handgemaakt.
 

Van Inle lake terug naar Yangon. Na wat rondvragen hebben we de goedkoopste busmaatschappij gevonden. We boeken de bus en tot ons geluk krijgen we een VIP bus voor de prijs van de normale bus. Een luxe ritje dus. 

Vanuit Yangon gaan we naar Hpa-An.
In dit stadje zijn niet zo veel accomodaties en de accomodaties die we op internet zien zijn behoorlijk aan de prijs. Dus zoals gewoonlijk zullen we navragen en onderhandelen in de stad zelf. Na wat navraag komen we bij het hostel aan. Helaas zit het helemaal vol zeggen ze, de enige optie is op de bovenste verdieping, in open ruimte. Nou, we kijken het even aan. Als hij ons richting onze bedden wijst komen we uit op de bovenste verdieping, open ruimte aan het einde van de hal dat grenst aan het balkon. Daar liggen 3 matrasjes op de grond. Dd ramen hebben geen glas en de gecko's geven de ruimte nog wat extra leven. Oke....ja, even schakelen, niet te veel denken, we hebben een slaapplek. Het is weer een ervaring, maar erg ontspannen val ik nou niet in slaap met al die gecko's om ons heen en open ramen. Gelukkig heb ik de nacht overleefd, geen problemen. En zo heb je toch weer een verhaal, vooral als je de foto erbij hebt..

Als we 's avonds een beetje door het stadje lopen, ter verkenning en opzoek naar een restaurant, merken we dat er een feest gaande is. We zien overal grote tafels staan, muziek en veel mensen bij elkaar. Dan worden we door een familie uitgenodigd bij hun aan de tafel te komen zitten. We vragen wat er gaande is en wat voor een feest ze vieren. Het Full moon festival! Met Full moon komt de familie over en is er overvloed aan eten en vieren ze dd volle maan. Ze bieden ons vervolgens soep aan en ze willen met ons op de foto. Hele familie wordt erbij geroepen, iedereen op de foto! Na nog wat met ze gesproken te hebben en de soep op hebben gaan we weer verder. Dat was een leuke ervaring zeg! Aan het einde van de straat staat weer een lange tafel met allemaal potten soep optafel en etende locals. Iedereen roept en vraagt of we willen aansluiten. We zeggen dat het niet hoeft maar ze accepteren geen nee. Uit beleefdheid sluiten we aan, maar het is natuurlijk ook gezellig en leuk dit mee te maken. We krijgen een flinke kop soep gevuld en snel wordt de best Engels sprekende man naar voren geroepen. De anderen glimlachen vooral en kijken hoe wij onze soep eten. De soep is niet echt genieten, maar 1 kopje is te doen. Als we het dan bijna leeg hebben vraagt de man of we nog meer willen. We zeggen dat dag niet hoeft. Maar voordat we onze zin kunnen afmaken is onze kom weer vol geschept....shit...nu moeten we nog een kom wegwerken haha. Dan wil de beste man weer bij scheppen maar ik zeg hem dat ik echt genoeg heb. Patrick zegt dit ook, maar daar neemt de man geen genoegen mee. Nee Patrick kan nog niet genoeg hebben, hij is een man, hij heeft meer nodig. Dus hoppakee nog een schep soep erbij... 
Als we opstappen en iedereen gedag gezegd hebben krijgen we nog een beker rijstwijn mee. Ik kan je zeggen: sterk spul, die rijstwijn..

In de ochtend huren we een scooter. Met scooter rijden we naar een berg en wat grotten. De berg ligt behoorlijk afgelegen en het is een avontuur daar te komen. Omverharde wegen, gaten en hobbels. We zijn een beetje bang dat een van onze banden het gaat begeven, maar alles gaat goed. Daar aangekomen moeten we een heftig stukje omhoog en trappenlopen is weer een onderdeel. Als we op de top aan komen hebben we bizar uitzicht. Indrukwekkend.
Ook bezoeken we een paar grotten, waarbij 1 zeer indrukwekkend was. Het enige nadeel was dat ik bescheten werd door vleermuis. Plop, zo een klodder op mijn schouder en Patrick die dit natuurlijk heel grappig vond. Maar echt millioenen vleermuizen in deze grot. Erg indrukwekkende dag! 

Van Hpa An gaan we naar Myawaddy om de grens naar Thailand over te gaan. 
Als we de grens over zijn moeten we een brug over lopen. We verwachten na de brug een tuktuk, taxi of bus te kunnen krijgen richting het cemtrale busstation. Maar helemaal niks, dus we beginnen maar te lopen. Als we een restaurantje tegen komen langs de weg vragen we of er een taxi of iets is richting het busstation. De praat vervolgens wat Thais tegen 2 mannen en die willen ons vervolgens een lift aanbieden in hun grote pickup. Helemaal top! Dus met de backpacks achterin de laadbak van de pickup en gaan! Blij dat we dit stuk niet hebben hoeven te lopen.

Kortom was onze ervaring in Myanmar erg bijzonder en mooi. Dit land is nog zo puur en de mensen zijn vriendelijk, maar ook verlegen. De natuur, de mensen, het non-toeristische en de duizenden pagoda's, velen met goud bekleed. Het was een speciale reis door dit land.

Nog wat weetjes:

* Hallo = Mingalaba

* Ze rijden aan de rechterkant (zoals bij ons in NL), maar ze hebben het stuur ook aan de rechterkant.
* Koeien, buffels, varkens, geiten, honden en kippen, het loopt allemaal over de straat. Tijdens een tripje op de fiets of de scooter hadden we dus ook extra obstakels. 
* Ik kan niet wennen aan het geluid van het rochelen en spitten overal waar je zit, loopt of slaapt. Je hoort het de hele dag door. 
* Ik ben nu een prof in het hangend/staand plassen boven een bak in de grond🙈.

Bedankt voor het lezen! Lieve groetjes van mij.